Το Κέντρο στέγασης οικογενειών μεταναστών του French Camp στην Κεντρική Κοιλάδα της Καλιφόρνιας φιλοξενεί 100 οικογένειες Μεξικανο-αμερικανών που ζουν από τη γεωργία, η οποία αποτελεί τον «κινητήρα ανάπτυξης» της Καλιφόρνιας. Ωστόσο, εξαιτίας μιας σειράς απαρχαιωμένων πολιτικών, οι οικογένειες είναι αναγκασμένες να ξεριζώνουν τη ζωή τους κάθε Δεκέμβριο, να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, να παίρνουν τα παιδιά τους από το σχολείο και να ταξιδεύουν 3.000 χιλιόμετρα πίσω στο Μεξικό για τουλάχιστον τρεις μήνες. Παρόλο που έχουν την αμερικανική υπηκοότητα και συνεισφέρουν στη χώρα για δεκαετίες, η υποχρεωτική αυτή ετήσια μετανάστευση εμποδίζει την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία ως πολίτες.
Το Cómo Vivimos είναι, αφενός, μια κοινωνιολογική ανάλυση της κρατικής εξουσίας και της κατασκευής της ταυτότητας «πολιτών δεύτερης κατηγορίας» μέσω του γραφειοκρατικού μηχανισμού. Ωστόσο, η ταινία είναι γυρισμένη από την οπτική γωνία των οικογενειών. Περνώντας δύο σεζόν στο Artesi II, θα δούμε πώς αυτές οι οικογένειες καλλιεργούν μια εναλλακτική αίσθηση του «ανήκειν», μέσω τελετουργικών και της συμμετοχής τους σε μια κοινότητα.
Διαβάστε περισσότερα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι στο Artesi II: εδώ
Δείγμα εργασίας από το Cómo Vivimos: https://vimeo.com/504246486/48c8808be7
“Ως μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με ενδιαφέρουν εγγενώς τα ζητήματα του ανήκειν και της ιθαγένειας. Στο κέντρο στέγασης μεταναστών στο Artesi II, συνδέθηκα με μια ισχυρή κοινότητα που διεκδικεί την ταυτότητά της, ενώ διαπραγματεύεται καθημερινά θεσμούς και δομές που κωδικοποιούν σιωπηρά την πρόσβαση. Μέρος του έργου της ταινίας είναι η συμμετοχή σε δημόσιο διάλογο που υποστηρίζει ότι η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι δυαδική αλλά έχει συνέχεια. Και αν περιορίσουμε τις πολιτικές συζητήσεις για τις μεταναστευτικές πολιτικές σε ζητήματα ιθαγένειας, δεν προωθούμε κατ’ ανάγκη την ισότιμη πρόσβαση που υπόσχεται η ιθαγένεια, όπως η εκπαίδευση, η κοινωνική κινητικότητα, ο πλούτος των γενεών και το ανήκειν.”
Aggie Ebrahimi Bazaz, Σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ