Το iMEdD, με την αφορμή των Ευρωεκλογών, φιλοξένησε την προβολή του ντοκιμαντέρ Citizen Europe την Τετάρτη 22 Μαΐου. Μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που συμμετέχουν στο πιο φιλόδοξο «πείραμα» ευρωπαϊκής σύγκλισης, το πρόγραμμα Erasmus+, το ντοκιμαντέρ εξετάζει τα θεμελιώδη ζητήματα που απασχολούν σήμερα τους νέους Ευρωπαίους και τι τελικά σημαίνει η Ευρώπη για εμάς. Με αυτή την αφορμή, ακολούθησε συζήτηση για τα θέματα που απασχολούν την Ευρώπη με τους:
Liz Alderman, Paris-based Chief European Business Correspondent, The New York Times
Ανδρέα Αποστολίδη, Σκηνοθέτη Citizen Europe
Γιάννη Παλαιολόγο, Δημοσιογράφο, Εφημερίδα Καθημερινή
Κώστα Τσουτσοπλίδη, Εκπρόσωπο Τύπου του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα
Νίκο Χρυσολωρά, Bureau Chief: Brussels, Bloomberg
Στη συζήτηση, ο Ανδρέας Αποστολίδης ανέφερε ότι παρατήρησε κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής του με την ταινία, πως επειδή οι νέοι δεν έχουν ζήσει την Ευρώπη των παλαιότερων, θεωρούν κάποια κεκτημένα της δεδομένα. Εκτίμησε πως στο βαθμό που θα αρχίσουν να χάνουν κάποια από τα πλεονεκτήματα της Ένωσης, θα αποτελέσουν και τον φορέα της αντίστασης και της αλλαγής.
Ο Κώστας Τσουτσοπλίδης, εκπρόσωπος Τύπου του γραφείου του Ευρωκοινοβουλίου στην Ελλάδα, τόνισε πως το ζητούμενο στην Ευρώπη είναι το μέρος των πολιτών της ΕΕ, που δεν έχουν κερδίσει από την παγκοσμιοποίηση και είναι τρομαγμένοι από της αλλαγές στην καθημερινότητά τους, να πάψουν να τρομάζουν.
Ο Γιάννης Παλαιολόγος, δημοσιογράφος της Καθημερινής απαρίθμησε κάποιες από τις προκλήσεις για την Ευρώπη όπως την αυξανόμενη επιθετικότητα της Ρωσίας, το ζήτημα του Brexit, τη στάση που θα πρέπει να κρατήσει η Ένωση απέναντι στην Κίνα που λαμβάνει διαστάσεις υπερδύναμης, αλλά και σε μία Αμερική που έχει χάσει τον δρόμο της. Πρόσθεσε πως ενώ οι προκλήσεις απαιτούν περισσότερη εμβάθυνση και ενοποίηση και οι λύσεις πρέπει να δοθούν πανευρωπαϊκά, η τάση είναι να ξανακλειστούμε στα σύνορά μας.
Ο Νίκος Χρυσολωράς, επικεφαλής του γραφείου των Βρυξελλών για το Bloomberg, σχετικά με το αν η Ευρώπη είναι πλέον πιο έτοιμη να αντιμετωπίσει κρίσεις όπως την ελληνική, απάντησε πως έχουν δημιουργηθεί μεν μηχανισμοί αντιμετώπισης τέτοιων κρίσεων, όχι όμως και πρόληψής τους.
Από την πλευρά της η Liz Alderman, ανταποκρίτρια του επιχειρηματικού ρεπορτάζ στην Ευρώπη για τους New York Times, τόνισε το αυξανόμενο αίσθημα θυμού σε τμήματα του ευρωπαϊκού πληθυσμού που αισθάνονται ότι η παγκοσμιοποίηση και η οικονομική ευημερία τα έχουν αφήσει πίσω, ενώ ανέδειξε και το θέμα του λαϊκισμού που έχει τροφοδοτηθεί από τη μετανάστευση.
Το πάνελ συμφώνησε πως μεγάλο κομμάτι του θυμού που στρέφει τους πολίτες προς λαϊκιστές πολιτικούς, στην πραγματικότητα απευθύνεται στις ίδιες τις εθνικές τους κυβερνήσεις και την κατάσταση στη χώρα τους.
Στο θέμα της παραπληροφόρησης και των ψεύτικων ειδήσεων, ο κ. Χρυσολωράς ανέφερε πως οι δημοσιογράφοι δεν έχουν κάνει ακόμη αρκετά για να τις αντικρούσουν, κυρίως επειδή οι ίδιοι δεν μελετούν και δεν είναι ενήμεροι ώστε να έχουν επιχειρήματα. Τόνισε ακόμη πως δεν συζητούνται δύο βασικά θέματα: η κλιματική αλλαγή ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία μη αναστρέψιμη καταστροφή και η δημογραφική παρακμή που μπορεί μακροπρόθεσμα να σημάνει και το τέλος της Ευρώπης.
Ο κ. Παλαιολόγος πρόσθεσε πως ο πολιτικός διάλογος στα κράτη μέλη εξαντλείται στα εθνικά ζητήματα και πως μέρος ευθύνης φέρουν και τα ΜΜΕ που δεν αναδεικνύουν την ευρωπαϊκή ατζέντα, ακόμη και πριν τις ευρωεκλογές. Πάνω σε αυτό ο κ. Τσουτσοπλίδης είπε πως οι πολιτικοί στις χώρες μέλη σκοπίμως παραπληροφορούν για τα ευρωπαϊκά ζητήματα και πως όταν είναι κάτι δημοφιλές το οικειοποιούνται και οτιδήποτε είναι αντιδημοφιλές, το πετάνε στον αποδιοπομπαίο τράγο, τις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τον κύριο Αποστολίδη, οι λανθασμένες εντυπώσεις που είναι διαδεδομένες για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να παταχθούν με δράσεις όπως το Erasmus+ που φέρνουν πολίτες της Ευρώπης πιο κοντά. Παρατήρησε εξάλλου πως φυγόκεντρα κινήματα όπως αυτό του Brexit έχουν και μία ευχάριστη παρενέργεια, να προκαλούν τη φιλοευρωπαϊκή αντίδραση.