Τα μικρά, απομακρυσμένα ελληνικά νησιά αποτελούν περιζήτητους προορισμούς διακοπών για Έλληνες και ξένους. Κάθε καλοκαίρι, ανέγγιχτα τοπία, κρυστάλλινα νερά και παραδοσιακά χωριά φιλοξενούν χιλιάδες επισκέπτες. Τι συμβαίνει όμως σε αυτά τα γραφικά μέρη τον χειμώνα, όταν όλοι οι τουρίστες έχουν φύγει; Το τοπίο αλλάζει δραματικά, μόλις σβήσουν οι «προβολείς» του καλοκαιριού.
“Πολλές φορές θυμάμαι να λέω “τι ωραία που θα ήταν να ζούσα σε ένα τέτοιο μέρος” κάθε φορά που επέστρεφα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές σε κάποιο νησί. To Νοέμβριο του 2017 συνοδεύοντας μια αποστολή στρατιωτικών γιατρών στα νησιά της άγονης γραμμής, με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού, επισκέφτηκα την Φολέγανδρο. Είχαν περάσει μόνο λίγα χρόνια από τότε που είχα επισκεφτεί το ίδιο νησί κάποιο καλοκαίρι. Πέρασαν αρκετές ώρες μέχρι να ανακαλύψω ότι η έρημη πλατεία όπου στεκόμουν, ήταν ή ίδια πλατεία που επέλεγα σαν σημείο συνάντησης και διασκέδασης σε εκείνες τις διακοπές.
Γιάννης Κολεσίδης, φωτορεπόρτερ
Έτσι θέλησα να καταγράψω τις δυσκολίες και την διαφορά που παρουσιάζει ο τρόπος και η ποιότητα της ζωής των νησιωτών ανθρώπων σε τόπους που συνηθίζουμε να βλέπουμε μόνο στο φως του καλοκαιριού.”
Ο πληθυσμός συρρικνώνεται, με τα περισσότερα νησιά να μένουν με λιγότερους από εκατό μόνιμους κάτοικους. Τα δρομολόγια των πλοίων ελαττώνονται και μερικές φορές τα πλοία της γραμμής πιάνουν λιμάνι μόλις μία φορά την εβδομάδα. Όταν φτάνει δε ο χειμώνας με τις θυελλώδεις καταιγίδες, τα πλοία μπορεί να παραμείνουν αραγμένα ακόμα και για εβδομάδες, αποκόπτοντας τους νησιώτες από την υπόλοιπη χώρα.
Σε τέτοιες περιόδους, η καθημερινότητα γίνεται τρομακτικά σκληρή.